Περί Εθνικισμού

Από τα πρώτα χρόνια της καταστροφικής όπως απεδείχθη για την Ελλάδα μεταπολίτευσης, ως και τις μέρες μας στις οποίες η εν λόγω περίοδος πνέει τα λοίσθια, οι παραδοσιακές αξίες και οι αγνές ιδεολογικές απόψεις στην Πατρίδα μας δαιμονοποιήθηκαν. Η μέχρι τότε επικρατούσα ηθική και ο κυρίαρχος εθνικοπατριωτικός τρόπος σκέψης, ρίχτηκαν στην πυρά δίνοντας την θέση τους σε απόψεις που μέχρι τότε χαρακτηρίζονταν από αιρετικές μέχρι επικίνδυνες. Ο Εθνικισμός, ιδέα τόσο αρχαία όσο και η σκέψη ακόμα, θυσιάστηκε από τους διαρκώς αυξανόμενους αριστεριστές πολιτευτές και δημοσιογράφους, στον βωμό του εξωραϊσμού όλων εκείνων των στοιχείων που ενέπνεαν τους μετέχοντες στην Επανάσταση της 21^ης Απριλίου 1967.

Μέσω αυτής της διαδικασίας λοιπόν, ο Εθνικισμός κατέληξε να είναι μια όχι απλά εξορισμένη ιδεολογία αλλά κυνηγημένη, σχεδόν απαγορευμένη. Χρόνο με τον χρόνο, η προπαγάνδα του συστήματος, κατόρθωσε κάτι πρωτοφανές στα παγκόσμια ιστορικά δεδομένα. Μετέτρεψε τους ήρωες του χθες σε απαξιωμένες φιγούρες και τους χθεσινούς προδότες σε ήρωες ξαναγράφοντας την ιστορία κατά το δοκούν.

Ευτυχώς όμως η πολύχρονη προσπάθειά τους δεν κατάφερε να εξαλείψει εντελώς την Εθνική και Πατριωτική συνείδηση όπως ήλπιζαν. Η αποτυχία τους δεν οφείλεται σε δικά τους λάθη γιατί ο συντονισμός και η πραγματοποίηση του σχεδίου τους ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετική. Ο λόγος που απέτυχαν είναι το ότι το Έθνος μας έχει ιστορία χιλιάδων ετών και γι’ αυτό, όσες περιόδους της κι αν λοιδορήσουν, πάντα θα υπάρχουν πολλές ακόμα να κάνουν περήφανο τον Έλληνα που θα τις μελετήσει. Και αυτή η περηφάνια που ξεχειλίζει σε κάθε σελίδα της μακραίωνης ιστορίας μας, ήταν, είναι και θα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός τους και το αδιαπέραστο εμπόδιο στον σκοπό τους.

Τα τελευταία χρόνια, ο Εθνικισμός γνωρίζει εκ νέου άνθιση και διεκδικεί ξανά την θέση του στις συνειδήσεις των Ελλήνων απ’ όπου είχε αποκαθηλωθεί βίαια. Τώρα που οι συστημικοί βλέπουν τον παλιό τους φόβο να στυλώνει ξανά το ανάστημά του απέναντι τους, επιστρατεύουν όλες τις παλιές μεθόδους τους προκειμένου να σταματήσουν αυτή την άνοδο. Χαρακτηρισμοί όπως Φασίστας και Ναζί είναι  πλέον συνήθεις, χρησιμοποιούμενοι  ως επί το πλείστον από ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζουν τις έννοιες που ξεστομίζουν, απέναντι σε ανθρώπους που από την πλευρά του αυτοπροσδιορίζονται ως Εθνικιστές και αναζητούν το μεγαλείο του Ελληνικού Έθνους και όχι του Γερμανικού ή του Ιταλικού, στα οποία και αναφέρονται οι παραπάνω έννοιες.

Αν οι κατηγορίες αυτές προέρχονταν από χώρους αγνούς και με αθώο παρελθόν, ίσως να μην έμπαινα καν στον κόπο να γράψω το παρόν. Όμως προέρχονται από τον χώρο εκείνο που λατρεύει ακόμα σαν υπέρτατο ηγέτη τον φονιά Στάλιν και ουδεμία δήλωση αποκήρυξης των εγκλημάτων του δεν έχει καταθέσει όλα αυτά τα χρόνια, εναντίον ανθρώπων που χωρίς δισταγμό αποκηρύσσουν κάθε τι που πλήγωσε την πατρίδα μας, ανεξαρτήτως προελεύσεως. Προέρχονται από τον χώρο εκείνο που κάποτε αιματοκύλισε την Ελλάδα θέλοντας να εγκαταστήσει την χώρα τον κομμουνισμό, που ακόμα και σήμερα καταστρέφει με κάθε ευκαιρία ιδιωτική και δημόσια περιουσία, που την ιστορία του βαραίνουν άπειρες σελίδες Εθνικής προδοσίας και εγκλημάτων. Καιρός λοιπόν να γραφτεί και η δικιά μας αλήθεια, γιατί αληθές μπορεί να είναι μόνο το Εθνικό.

Απ’ όλες τις ιδεολογίες που βρίσκονται εν ζωή στην εποχή μας, ο Εθνικισμός είναι ίσως η αγνότερη. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Εθνικισμός προκύπτει από καθαρή και ανόθευτη αγάπη και όχι από το μίσος για οτιδήποτε αντίθετο. Αγάπη για το Έθνος, την Πατρίδα, τις αξίες που γαλούχησαν τις προηγούμενες γενιές, την ιστορία και γενικότερα το σύνολο εκείνων των εννοιών που καθορίζουν ένα Έθνος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως οι Εθνικιστές είναι η μόνη κατηγορία ανθρώπων που δίχως δισταγμό θα έβαζε ανάχωμα την ζωή για τις ιδέες της.

Έτσι, ο Εθνικιστής δεν έχει χώρο για μίσος, γιατί η καρδιά του είναι πλημμυρισμένη από αγάπη. Ο βιαστικός αναγνώστης αλλά και ο κακοπροαίρετος, θα διαφωνήσουν με αυτό και θα φέρουν ως παράδειγμα περιστατικά σωματικής βίας (πραγματικά ή φανταστικά) από Εθνικιστές προς άλλες ομάδες, προκειμένου να με διαψεύσει. Όμως θα λαθέψει αν το κάνει γιατί ακόμα κι όταν υπάρχουν τέτοια περιστατικά, δεν προκύπτουν από μίσος προς την ομάδα ή το άτομο που στρέφονται, αλλά από την αγάπη για την πατρίδα την οποία έχουν ταχθεί να φυλούν. Εχθροί του Εθνικιστή είναι εκείνοι που κατά περιόδους προσπαθούν να καταστρέψουν όσα αγαπά. Με όσους έχει διαφορετικό τρόπο σκέψης αλλά δεν τον απειλούν, δεν δημιουργεί έχθρες, άρα δεν μπορεί να κατηγορηθεί για μίσος προς κάθε τι διαφορετικό.

Αν δούμε λίγο τον Κομμουνισμό, έναν από τους βασικούς αντιπάλους του Εθνικισμού. Από την πρώτη στιγμή ερχόμαστε σε επαφή με μια μεγάλη τους διαφορά. Ο Κομμουνισμός προκύπτει από τον μίσος των λιγότερο ευνοημένων προς τους περισσότερο ευνοημένους. Ενώ στον Εθνικισμό το άτομο πρέπει να βελτιώνει τον εαυτό του συνεχώς προκειμένου να προσφέρει στην κοινωνία, στον Κομμουνισμό πρέπει να υποτάξει τον εαυτό του και τα θέλω του για να γίνει αντικείμενο εκμετάλευσης από την κοινωνία. Έτσι, ενώ ο Εθνικισμός επιτυγχάνει την ισότητα μέσω της συνεχούς  προσπάθειας ανύψωσης του ατόμου προκειμένου να προσεγγίσει το επίπεδο των Αρίστων, στον Κομμουνισμό επιτυγχάνεται μέσω του υποβιβασμού του ατόμου στο επίπεδο των εσχάτων. Στον πρώτο η μόρφωση είναι αναγκαία και συνεχής, ενώ στον δεύτερο αχρείαστη και εκτοπισμένη.

Τι πρέπει λοιπόν να αναζητάει ο άνθρωπος; Να γίνει Άριστος ή έσχατος;

Mannlicher-1903