Η Συνθήκη Της Λωζάνης 24 Ιουλίου 1923

Το πλήρες κείμενο της Συνθήκης της Λωζάνης

Συνθήκη Λωζάνης 1923

Φωτογραφίες από την αντικατοχική πορεία με την οποία ολοκληρώθηκε η συγκέντρωση μνήμης για την Κύπρο υπό το κάλεσμα του Ιερού Λόχου 2012

Σε κλίμα συγκίνησης ολοκληρώθηκε η τελετή μνήμης στην οποία συμμετείχαν έφεδροι καταδρομείς και Ελληνόψυχοι το Σάββατο 21 Ιουλίου έξω από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Αμύνης. Άπαντες, υπό το κάλεσμα των εφέδρων του Ιερού Λόχου 2012, απότισαν φόρο τιμής στους πεσόντες μαχητές της ΕΛ.ΔΥ.Κ και των Καταδρομέων, δείχνοντας πως υπάρχουν ακόμα Έλληνες που δεν ξεχνούν.

Με το πέρας της τελετής το Ελληνόψυχο κύμα, ξεκίνησε πορεία προς την Τούρκικη πρεσβεία. Οι ιαχές και τα συνθήματα γέμισαν τους δρόμους της Αθήνας που είχε συνηθίσει σε άλλου είδους βοή τα καλοκαιρινά βράδια του Σαββάτου. Η πορεία ολοκληρώθηκε στο ύψος της Λέσχης Αξιωματικών στη Ρηγίλλης, μπροστά από το οδόφραγμα των Αστυνομικών Δυνάμεων το οποίο απαγόρευε περαιτέρω προσέγγιση στην πρεσβεία. Εκεί, οι Ελληνόψυχοι έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο και αποχώρησαν.

Ακολουθούν φωτογραφίες από την πορεία, οι οποίες αναρτήθηκαν στην επίσημη σελίδα του Ιερού Λόχου 2012 στο Facebook. https://www.facebook.com/pages/%CE%99%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%9B%CF%8C%CF%87%CE%BF%CF%82-2012/327136444013268

Ανεβάζουν την ένταση και απειλούν οι τουρκόφρονες της Θράκης

Θράκη: Πρωτοφανής επίθεση κατά πάντων, από τουρκόφρονα δημοσιογράφο

Ο Πρέσβης κ. Αλεξανδρής συναντήθηκε με τους επίσημους μουφτήδες 

Όπως έγινε γνωστό ο Διευθυντής της Υπηρεσίας Πολιτικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών Πρέσβης κ. Αλέξης Αλεξανδρής, στις 10 Ιουλίου ημέρα Τρίτη, συναντήθηκε με τους επίσημους μουφτήδες της Θράκης. Ο πρέσβης κ. Αλεξανδρής ενημέρωσε τους επίσημους μουφτήδες σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις. Ο Διευθυντής της Υπηρεσίας Πολιτικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών Πρέσβης κ. Αλέξης Αλεξανδρής πραγματοποίησε μια συνάντηση με τον επίσημο Μουφτή Κομοτηνής Χαφίζ Τζεμαλή Μέτσο, με τον επίσημο Μουφτή Ξάνθης Μεχμέτ Εμίν Σινίκογλου καθώς και με τον τοποτηρητή Μουφτή Διδυμοτείχου Μεχμέτ Σερίφ Δαμάδογλου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες ο Πρέσβης κ. Αλεξανδρής μέσα στα πλαίσια της συνάντησης συζήτησε με τους επίσημους μουφτήδες τις τελευταίες εξελίξεις και πραγματοποίησε ανταλλαγή απόψεων μαζί τους. Ο πρέσβης κ. Αλεξανδρής στη δήλωση του είπε: «ενημέρωσα τους μουφτήδες μας για τις τελευταίες εξελίξεις που σημειώθηκαν στη χώρα μας και με την ευκαιρία του επερχόμενου Ραμαζανιού, τους ευχήθηκα και καλό Ραμαζάνι».

Δημοσίευμα εφημερίδας "Αζίνλικτσα"

Εισαγωγικό σημείωμα

Ποιος θα το πίστευε, ποιο μυαλό λογικού ανθρώπου, θα μπορούσε να πιστέψει πως μία εθιμοτυπική επίσκεψη του Διευθυντή της Υπηρεσίας Πολιτικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβη κ. Αλέξη Αλεξανδρή, θα γινόταν αιτία μίας πρωτοφανούς επίθεσης κατά πάντων από την τουρκόγλώσση (και τουρκόφρονη) εφημερίδα Μιλλέτ, της οποίας ο «αρθρογράφος» προφανώς σε κατάσταση αμόκ και προκειμένου να δικαιολογήσει τον μισθό του επιτίθεται τόσο κατά του πρέσβη κ. Αλεξανδρή, όσο και κατά του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου, αλλά και γενικά κατά του Ελληνικού κράτους. Και όλα αυτά, σε μία προσπάθεια «υπεράσπισης» των ψευτο-μουφτήδων, τους οποίους ο αρθρογράφος της τουρκόγλωσσης εφημερίδας επιμένει να τους νομιμοποιήσει, επειδή αυτός έτσι θέλει.

Παραθέτοντας το κατάπτυστο κείμενο, που αποτελεί υπόδειγμα θρασύτητας, παραχάραξης της πραγματικότητας, αλλά και πρωτοφανούς προπαγανδιστικής τοποθέτησης που οριοθετεί και χαράσσει μία νέα τακτική αντιμετώπισης του Ελληνικού κράτους από τα μίσθαρνα υποπρακτορίδια του τουρκικού προξενείου, είμαστε αναγκασμένοι να αντιπαραβάλουμε παράγραφο προς παράγραφο τις θέσεις μας έναντι ενός κατάπτυστου κειμένου που δεν προσπαθεί μόνο να «αναδείξει» τις θέσεις του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, αλλά με πρωτοφανή εμπάθεια επιτίθεται κατά της λογικής, της νομιμότητας που ορίζει το Ελληνικό Σύνταγμα και της έννοιας της Δημοκρατίας, η οποία προφανώς από τον συντάκτη του εμετικού κειμένου θεωρείται είδος αλά καρτ και μπορεί να χρησιμοποιείται (ως λέξη και όχι ως έννοια) αυθαίρετα για οποιαδήποτε υποστήριξη κάθε τραγελαφικού «αρθρογράφου» ή κάθε εγκληματικής ενέργειας που έχει διαπραχθεί κατά της διεθνούς κοινότητας.

Είναι, δε, τόσο το μένος κατά της Ελλάδας από τον συντάκτη αυτού του κειμένου, ο οποίος αποφεύγει να χρησιμοποιήσει τις λέξεις «Ελλάδα» και «Έλληνας» και περιορίζεται μόνο μία φορά στην χρήση της λέξης "Ελλάδα". Να υποθέσουμε πως για τον κ. Τσενγκίζ («αρθρογράφος» της Μιλλέτ) δεν υπάρχει Ελλάδα και Έλληνες;

Να σημειώσουμε, μάλιστα, πως ο τίτλος του άρθρου της Μιλλέτ (Το τέλος αυτού του δρόμου οδηγεί σε οδυνηρές συνέπειες) ενέχει απειλή κατά της εσωτερικής ειρήνης και ασφάλειας για τους κατοίκους της Θράκης και φυσιολογικά θα έπρεπε να έχει ήδη παρέμβει κάποιος Εισαγγελέας για να ζητήσει εξηγήσεις σχετικά με το τι είδους συνέπειες υπονοούν ο συντάκτης και ο εκδότης της συγκεκριμένης τουρκόφρονης εδημερίδας.

Το κείμενο της Μιλλέτ

Εφημερίδα Μιλλέτ 12.07.2012

Το τέλος αυτού του δρόμου οδηγεί σε οδυνηρές συνέπειες

Τζεγκίζ Ομέρ

Οι Έλληνες πολιτικοί και οι εκκλησιαστικοί που σε κάθε ευκαιρία αναφέρουν ότι δεν υπάρχει η αμοιβαιότητα στα ανθρώπινα δικαιώματα και κυρίως στις διατάξεις που αφορούν την μειονότητα στην Συνθήκη της Λοζάνης, προβάλλουν την αμοιβαιότητα όταν τους συμφέρει. Ο Μητροπολίτης Άνθιμος, υπεύθυνος για όλες τις εκκλησίες της Θεσσαλονίκης, έθεσε ως προϋπόθεση κάποιους όρους σχετικά με την Αγια Σοφία και την Θεολογική σχολή της Χάλκης έναντι της κατασκευής τζαμιού στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη.

Προφανώς, ξεχνά ο «συντάκτης» πως όρους θέτει μόνιμα η Τουρκία, η οποία αν και έχει καταδικαστεί για την Θεολογική Σχολή της Χάλκης, δεν προχωρά στην υλοποίηση επαναλειτουργίας της, αλλά οι πολιτικοί της ταγοί ενίοτε αρέσκονται να μιλάνε για προσπάθειες που γίνονται ώστε να υλοποιηθεί η επαναλειτουργία της Χάλκης. Παραμένουν στα λόγια, επί δεκαετίες, προτάσσοντας ως αντάλλαγμα (παγκόσμιο πρωτοφανές) την απαίτηση να γίνουν τζαμιά στην Ελληνική Θράκη και να αποκτήσουν δικαιώματα οι μουσουλμάνοι της Θράκης, οι οποίοι κατά παράβαση της συνθήκης της Λοζάνης (παράβαση που γίνεται μόνιμα και προκλητικά τόσο από τους τούρκους πολιτικούς, όσο και από τους τουρκόφρονες ανθυποπρακτορίσκους της Θράκης) χαρακτηρίζονται «τούρκοι». Μάλιστα, ο «δημοκράτης» Ερντογάν, σε προεκλογική του ομιλία (στην προσπάθειά του να υφαρπάξει ψήφους τούρκων που έχουν εγκαταλείψει τη Θράκη και μένουν στην Τουρκία) είχε αναφερθεί στους Έλληνες μουσουλμάνους της Θράκης, λέγοντας «οι τούρκοι πολίτες μου».

Καλό είναι, για τον συντάκτη, να διαβάσει ιστορία, να κατανοήσει πως η Τουρκία δεν εφάρμοσε την συνθήκη της Λοζάνης, την οποία συστηματικά προσπάθησε να παραχαράξει ή να αγνοήσει και πως κανείς δεν έχει μεγαλύτερο δικαίωμα από την Ελλάδα, στο να επικαλείται την συνθήκη της Λοζάνης, η οποία ερήμωσε την Ίμβο και την Τένεδο εκδιώκοντας τον Ελληνικό πληθυσμό (όταν η δημοκρατία της Τουρκίας αποφάσισε να μετατρέψει τα συγκεκριμένα νησιά -που κατοικούνταν αποκλειστικά από Έλληνες- σε ανοιχτές φυλακές, αποβιβάζοντας εκατοντάδες εγκληματίες του ποινικού δικαίου). Το ίδιο ακριβώς έκανε η Τουρκία και στην Κωνσταντινούπολη, αφού κατόρθωσε να μειώσει τον Ελληνικό πληθυσμό που κατοικούσε σε αυτήν, από 150.000 σε 1.500!!! Πραγματικό πογκρόμ, το οποίο δεν κατεγράφη στην μνήμη του «αρθρογράφου» της «Μιλλέτ». Την ίδια στιγμή, στην Θράκη, οι Έλληνες μουσουλμάνοι (όπως σαφέστατα χαρακτηρίζονται από τη συνθήκη της Λοζάνης) ευημερούν οικονομικά, αυξάνονται πληθυσμιακά, έχουν στην διάθεσή τους τζαμιά για να ικανοποιούν τις θρησκευτικές τους ανάγκες (σε αρκετά χωριά υπάρχουν 2 ή 3 τζαμιά, ενώ στις πόλεις Ξάνθη και Κομοτηνή, το σύνολο των τζαμιών ξεπερνά τον αριθμό των 25!!!). Τώρα, γιατί η «Μιλλέτ» ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την κατασκευή τζαμιών σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, είναι μία απορία που μόνο με δύο τρόπους εξηγείται: Είτε η τουρκόφρονη εφημερίδα ενδιαφέρεται για το αυξάνεσθαι και πληθύνεσθαι του Ισλάμ στην Ελλάδα θέλοντας να πάρει τα πρωτεία σε μία μελλοντική «γενικότερη τάση» που ίσως να αποκτήσει και πολιτικό πρόσωπο, είτε ο εκδότης και ο συντάκτης του άρθρου θέλουν να χτίζονται τζαμιά επειδή έχουν γνωστούς εργολάβους που εξειδικεύονται στις συγκεκριμένες αρχιτεκτονικές κατασκευές…

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, που είναι γνωστός για τις ακραίες απόψεις του είναι κατά να κατασκευαστούν τζαμιά σε δυο μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, σε δηλώσεις που έκανε σε μια ιστοσελίδα είπε «Αν θα λειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης και θα τελεστούν δύο τρεις φορές λειτουργίες στην Αγία Σοφία τότε θα επιτρέψουμε την κατασκευή τζαμιού».

Ακραίες είναι οι απόψεις του Άνθιμου, αλλά των μουλάδων που φανατίζουν ανθρώπους για να γίνουν ανθρώπινες βόμβες δεν είναι; Ο Άνθιμος ζητάει να λειτουργήσει η Αγιά Σοφιά που είναι εκκλησία και έγινε μουσείο, χώρος επιδείξεων και εκθέσεων... Είναι κακό ένας χώρος θρησκευτικών εκδηλώσεων να επανέλθει στην λειτουργία για την οποία κατασκευάστηκε; Τότε, με την ίδια άνεση, στην Ελλάδα, θα έπρεπε τα τζαμιά να γίνουν καφετέριες, μπαράκια, χώροι εκθέσεων και επιδείξεων μόδας... αλλά αυτό δεν έγινε. Ίσως, τελικά, το κακό να ήταν πως η Ελλάδα δεν εφάρμοσε την πολιτική των ίσων μέτρων. Όσο για την Χάλκη, υπάρχει καταδικαστική απόφαση εις βάρος της Τουρκίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αλλά ο "αρθρογράφος" της τουρκοφυλλάδας φαίνεται πως την αγνοεί (προφανώς ηθελλημένα).

Την προηγούμενη βδομάδα όταν διάβασα αυτήν την είδηση κατάλαβα ότι οι δικές μας κρατικές εξουσίες δεν σκοπεύουν να βάλουν μυαλό. Ή τουλάχιστον είναι βέβαιο ότι δεν θα βάλουν μυαλό για πολύ καιρό ακόμα. Ότι και να κάνει η Τουρκία καταλαβαίνουμε πως οι δικοί μας κρατικοί παράγοντες και εκκλησιαστικοί δεν σκοπεύουν να πάρουν αυτό που τους αναλογεί.

Όταν κάποιος δεν μπορεί να κατανοήσει και να διαχωρίσει το υφιστάμενο πολιτικό και νομικό καθεστώς της Ελλάδας, τότε είναι «λογικό» να ακολουθεί λογικές οδούς που δεν έχουν καμία σχέση ούτε με την λογική ούτε με την πραγματικότητα. Έτσι, ο αρθρογράφος κ. Τζεγκίζ, συγχέοντας την λειτουργία του Ελληνικού κράτους με την Εκκλησία (ή και το αντίστροφο, αφού είναι άγνωστη η λειτουργία του ανθρωπίνου εγκεφάλου…), τόσο και θα συνεχίζει να υποκύπτει στον «πειρασμό» να συγχέει την Ελληνική πραγματικότητα με την πραγματικότητα που βιώνουν οι κοινωνίες των ισλαμικών κρατών. Όσο για την Τουρκία, προφανώς δεν έχει κατανοήσει ο αρθρογράφος πως το μόνο που κάνουν οι πολιτικοί της είναι να λένε λόγια, να υπόσχονται και στη συνέχεια να ζητούν πράξεις από την Ελλάδα, επειδή οι ίδιοι έχουνε πει… λόγια (κουβέντες του αέρα που λένε και στον τόπο μου). Προτείνω, λοιπόν, σύμφωνα με την λογική του κ. Τζεγκίζ, να εργάζεται ο ίδιος νυχθημερόν και να μου παραδίδει τον μισθό του, επειδή εγώ του λέω πως ΘΑ του τον επιστρέψω σε… πλάκες χρυσού! Δεν είναι καλή πρόταση; Αφού το λέω, αυτός πρέπει να προχωρήσει στο να μου παραδίδει τον μισθό του. Αν διαφωνεί, ας διαμαρτυρηθεί στον Ερντογάν, στον Νταβούτογλου και στον Μπαγίς… Αυτοί ξέρουν!

Η Μητέρα Πατρίδα μας η Τουρκία παραχώρησε στην Ρωμαίικη Μειονότητα της Κωνσταντινούπολης τα σχολεία της, εκατοντάδες στρέμματα πολύτιμα βακουφικά οικόπεδα, ακόμα και τα βακούφια που δεν έπρεπε να παραχωρηθούν. Σαν να μη φτάνει αυτό εξασφάλισε όλες τις δυνατότητες για να επαναλειτουργήσει όπως επιθυμούν την πολυπόθητη Θεολογική Σχολή της Χάλκης.

Η μειονότητα της Κωνσταντινούπολης είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ και όχι Ρωμαίικη, όπως θέλει να αναφέρει ο κ. Τζεγκίζ. Ελληνική και με υπογραφή της Τουρκίας στη συνθήκη της Λοζάνης. Ελληνική και εθνική μειονότητα... Όσο για τα σχολεία, προφανώς του διαφεύγει πως υπολειτουργούν, αφού η "δημοκρατία" της Τουρκίας έδιωξε από την Κωνσταντινούπολη τους Έλληνες, γεγονός το οποίο έχει λειτουργήσει αρνητικά για την ανάπτυξη της πόλης (το καταμαρτυρούν τούρκοι αξιωματούχοι). Και για την Χάλκη δεν εξασφάλισε ΤΙΠΟΤΕ η κυβέρνηση της Τουρκίας. Μόνο λόγια "άπλωσε" και ζήτησε άμεσα έμπρακτα ανταλλάγματα από την Ελλάδα, τη στιγμή που υποχρεούται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να προχωρήσει στην άμεση λειτουργία της Σχολής της Χάλκης.

Παρόλο που δεν προβλέπεται στις συνθήκες και παρόλο που τούτο δεν συμβαδίζει με το σύνταγμα, η Τουρκία πιέζει τις καταστάσεις και κάνει μια μεγάλη χειρονομία καλής θελήσεως υπέρ της Μη Μουσουλμανικής (Ρωμαίικης) Μειονότητας της Κωνσταντινούπολης. Την ώρα που η Τουρκία κάνει αυτά τα βήματα εν ονόματι της παγκόσμιας ειρήνης και δημοκρατίας, δυστυχώς είναι ολοφάνερο πως οι δικοί μας παράγοντες δεν έχουν πάρει το παραμικρό μάθημα από αυτά. Έναντι στις όχι μια, αλλά χίλιες καλές χειρονομίες της Τουρκίας τι κάνει λοιπόν το δικό μας κράτος; Εφαρμόζει ακριβώς τα αντίθετα.

Βήματα προς την ειρήνη και την δημοκρατία, είναι η αναγνώριση και η εξασφάλιση των δικαιωμάτων μίας εθνικής μειονότητας; Προφανώς, ο αρθρογράφος της "Ανζινκλίτσα" δεν γνωρίζει τι είναι η δημοκρατία, αλλά και προφανώς δεν κατανοεί πως η ειρήνη δεν είναι λέξη προς επίδειξη, αλλά αποτέλεσμα πράξεων. Αν αναλύσουμε τις ειρηνικές διαθέσεις της Τουρκίας προς την Ελλάδα, αρκεί να κοιτάξουμε προς το casus belli για το Αιγαίο. Από μόνη της αυτή η απόφαση του τουρκικού κοινοβουλίου αποδεικνύει ποιός πορεύεται αντίθεται από την ειρήνη... Κι έχει δίκιο ο κ. Τζεγκίζ που γράφει ότι η Ελλάδα κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση από ότι η Τουρκία. Έχει απόλυτο δίκιο, αφού η Τουρκία λειτουργεί ως ευρύτερος αποσταθεροποιητικός παράγοντας στην Ανατολική Μεσόγειο, στον Καύκασο, στον Εύξεινο Πόντο και στα Βαλκάνια, ενώ η Ελλάδα υπήρξε πάντα παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή.

Ο Υπουργός Εξωτερικών Αβραμόπουλος έκανε την πρώτη επίσκεψη του στην Τουρκία και πραγματοποίησε μια συνάντηση στρατηγικής συνεργασίας ανωτάτου επιπέδου με τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκικής Δημοκρατίας κ. Αχμέτ Νταβούτογλου. Όμως στην συνέχεια μετέβηκε στην Ελληνική Πλευρά της Κύπρου και εξέφρασε βαριές κατηγορίες εις βάρος της Τουρκίας.

Συστάσεις και προς την Ελληνική εξωτερική πολιτική, επειδή ο ανθυποπρακτορίσκος ένιωσε άβολα για τις δηλώσεις Αβραμόπουλου για την Κύπρο!!! Παρέμβαση στην πολιτική της χώρας, αλλά μιλιά για τους χιλιάδες αγνοούμενος, μιλιά για τις συνεχείς ανευρέσεις άγρια δολοφονηθέντων και εκτελεσθέντων θυμάτων της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο!!! Η αίσθηση -προφανώς- του κ. Τζεγκίζ ή η προσέγγισή του στην ιστορική πραγματικότητα, μάλλον "πάσχει". Και μάλλον "πάσχει" η γενικότερη εγκεφαλική λειτουργία - προσέγγισή του σε τεκμηριωμένα ιστορικά γεγονότα.

Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Προϊστάμενος του Γραφείου Πολιτικών Υποθέσεων του Υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας Πρέσβης Αλέξης Αλεξανδρής συναντήθηκε με τους τρεις διορισμένους μουφτήδες. Συναντήθηκε με τους μουφτήδες που δεν έχουν την αποδοχή της μειονότητας και μοίρασε στον τύπο τις φωτογραφίες από αυτή την συνάντηση. Δηλαδή ο δικός μας Προϊστάμενος υπεύθυνος για τα Μειονοτικά θέματα δίνει το μήνυμα πως «ότι και να κάνετε εσείς, και κωλοτούμπες να κάνει η Μητέρα Πατρίδα σας η Τουρκία, απέναντι σε αυτά εμείς ως Ελληνικό κράτος δεν θα σας παραχωρήσουμε κάποιο δικαίωμα. Δεν θα σας παραχωρήσουμε τα βακούφιά σας και τις μουφτείες σας. Νόμιμοι είναι αυτοί που διορίζουμε εμείς και όχι οι μουφτήδες που εκλέγετε εσείς και έτσι θα είναι και στο εξής. Αυτό το μήνυμα προσπαθεί να περάσει το δικό μας κράτος».

Το θέμα μουφτήδες καίει πραγματικά το τουρκικό προξενείο, το οποίο θέλει όχι μόνο να ορίζει επακριβώς τους μουφτήδες που επιθυμεί, αλλά μέσω του συγκεκριμένου διορισμού (οι ανθυποπρακτορίσκοι το ονομάζουν "εκλογές") θέλει να προχωρήσει στην δημιουργία μίας εικόνας για την Ελληνική Θράκη, στην οποία ζει ανεξάρτητα μία μειονότητα "τουρκική", που έχει την δική της αυτοδιοίκηση, τόσο πολιτική (Καλλικράτης) όσο και θρησκευτική (μουφτείες). Η αναγνώριση των ψευτομουφτήδων ουσιαστικά πρόκειται για έμεση αναγνώριση ανεξάρτητων θεσμών μέσα στην Ελληνική Επικράτεια, πέρα από το ότι οι συγκεκριμένοι μουφτήδες θα είναι άκρως εξαρτώμενοι από την Άγκυρα και θα λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο προς τα συμφέροντα της Τουρκίας. Όμως, το μεγάλο θέμα είναι τα "βακούφια" και η πολύ μεγάλη περιουσία που βρίσκεται σε αυτά. Η διαχείριση αυτής της περιουσίας, ακίνητης, ουσιαστικά δίνει το δικαίωμα σε μεταβολές της, δηλαδή σε αγοραπωλησίες με -πιθανότατα αν όχι σίγουρα- τούρκους πολίτες και επιχειρηματίες. Η μεταφορά ιδιοκτησίας γης σε τουρκικά χέρια -επιχειρηματίες, τράπεζες ή κρατικούς φορείς της γείτονος- αυτομάτως δημιουργεί ευρύτερο θέμα για την ίδια την Θράκη. Και πέρα από τα προσωπικά οφέλη των "διαχειριστών" των βακουφίων (τα οποία είναι δεδομένο πως θα υπάρξουν), τίθενται και ζητήματα Ελληνικής κυριαρχίας σε γη που θα αμφισβητείται ευθέως πως είναι Ελληνική. Γι αυτό, λοιπόν, σκίζει τα ρούχα του ο αρθρογράφος. Είναι πολλά τα λεφτά (μισθοί και εξτρά μπόνους), αλλά και πολύ μεγάλα τα συμφέροντα που παίζονται πίσω από τα μουσουλμανικά βακούφια της Θράκης.

Ο κ. Αλεξανδρής είναι άριστος γνώστης των θεμάτων και των αιτημάτων μας που έχουμε ως Μειονότητα. Γνωρίζει πολύ καλά πώς να χτυπήσει στο ευαίσθητο σημείο της μειονότητας μας και αντί να κάνει κινήσεις που θα ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις μας, έκανε κινήσεις που πλήγωσαν και ενόχλησαν περισσότερα την κοινωνική μας συνείδηση.

Επειδή, λοιπόν, ο πρέσβης Αλεξανδρής, ακολούθησε κατά γράμμα τον Ελληνικό νόμο και επακριβώς ό,τι επιτάσσει το πρωτόκολλο, ο τουρκόφρονας αρθρογράφος θεωρεί ότι δέχεται χτύπημα η μειονότητα!!! Και συνεχίζοντας -ούτε λίγο ούτε πολύ- απαιτεί άλλες κινήσεις, προφανώς εκτός νομιμότητας από τον εκπρόσωπο της Ελληνικής κυβέρνησης! Με αυτό το σκεπτικό, το ομολογουμένως άκρως ιδιαίτερο, μας αναγκάζει ο συγκεκριμένος αρθρογράφος να σκεφτούμε εάν έχει τις ίδιες απαιτήσεις και από τούρκους κυβερνητικούς αξιωματούχους προς τις μειονότητες που ζούνε στην Τουρκία (72 μειονότητες και όλες είναι εθνικές και όχι θρησκευτικές)...! Η παραίνεση σε παρανομία, προκειμένου να ικανοποιηθεί το φιλοτουρκικό του αίσθημα δικαιοσύνης (όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται) προφανώς απέχει παρασάγγας από την νομιμότητα. Μήπως, τελικά η νομιμότητα για τον αρθρογράφο είναι ελαστική και του επιτρέπει να κινείται όπως συμφέρει στον ίδιο και όχι όπως καθορίζεται από το Σύνταγμα; Εάν ο ίδιος ήταν κυβερνητικός αξιωματούχος στην Τουρκία, θα συναντιόταν με εκπροσώπους Κούρδων αυτονομιστών; (ρητορική ερώτηση)

Το θέμα των μουφτειών είναι από τα πιο ευαίσθητα θέματα μας. Ο κ. Αλεξανδρής γνωρίζοντας πολύ καλά αυτό συναντήθηκε με τους διορισμένους μουφτήδες. Τι ασυνειδησία είναι τούτη! Τι θάρρος είναι τούτο! Τι αδιαφορία είναι τούτη! Δεν έμεινε καθόλου έλεος; Δεν έχει μείνει καθόλου καλή πρόθεση σε αυτό το κράτος απέναντι στην μειονότητα; Αυτό έπρεπε να είναι η ανταπόκριση της πατρίδας μας απέναντι στις τόσες πολλές καλοπροαίρετες προσπάθειες της Μητέρας Πατρίδας μας;

Θράσος του πρέσβη Αλεξανδρή η συνάντησή του με τους νόμιμους μουφτήδες; Και από πότε η νομιμότητα είναι θράσος; Ή μήπως η Τουρκία δεν αποφασίζει με τα δικά της μέτρα και σταθμά ποιος θα είναι χριστιανός θρησκευτικός εκπρόσωπος στην Κωνσταντινούπολη; Μήπως ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως δεν ορίζεται από την τουρκική κυβέρνηση, όπως το Σύνταγμα της Τουρκίας ορίζει; Γιατί στην Ελλάδα να μην ισχύει το Ελληνικό Σύνταγμα και οι νόμοι; Είναι πολύ όμορφο το να λειτουργείς κατά το δοκούν, αλλά είναι πολύ άσχημο όταν το δοκούν δημιουργεί αντιπαλότητες από τις οποίες κάποιοι πολύ συγκεκριμένοι πολιτικοί της Τουρκίας αποκομίζουν οφέλη. Ασυνείδητος ο πρέσβης Αλεξανδρής επειδή έκανε το αυτονόητο; Ίσως… αφού θα έπρεπε να σκεφθεί πως οι αντιδράσεις του τουρκικού προξενείου και των ανθυποπρακτορίσκων του θα ήταν δεδομένες. Έτσι, ο κ. Αλεξανδρής θα έπρεπε να συναντήσει έναν παράνομο, αυτό-ανακηρυγμένο μουφτή, που λειτουργεί επισήμως κατά των Ελληνικών συμφερόντων, που δημιουργεί πλείστα όσα προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας και απειλεί να δημιουργήσει εστία έντασης εντός της Ελλάδας… Η καλή πρόθεση της Ελλάδας, εξαρτάται από το ποιόν θα ορίζει η τουρκική προπαγάνδα να επισκέπτεται ο πρέσβης Αλεξανδρής; Προφανώς η ζέστη του καλοκαιριού έχει θανάσιμα αποτελέσματα στα εγκεφαλικά κύτταρα του κ. Τζεγκίζ, ο οποίος –εάν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό- πολύ σύντομα προβλέπεται να καταλήξει εγκεφαλικά νεκρός, αφού θεωρεί αδιαφορία της Ελλάδας, την ενημέρωση των μουφτήδων! Όσο για την «μητέρα πατρίδα» (να θυμίσει στον εργοδότη να του στείλει και το δώρο διακοπών), εάν του αρέσει τόσο πολύ, γιατί δεν μετακομίζει στην… αγκαλιά της;

Έτσι είναι το κράτος, αλλά υπάρχει και το θέμα της εκκλησίας; Ή καλύτερα μπορούμε να πούμε ότι τι κάνει η Εκκλησία της Ελλάδος που είναι το πραγματικό κράτος; Λέει πως εάν η Τουρκία ανοίξει την Αγία Σοφία για λειτουργίες των παπάδων, εάν ανοίξει την Θεολογική Σχολή της Χάλκης τότε μόνο και εμείς θα δώσουμε άδεια για κατασκευή τζαμιών στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας έχουν την αρμοδιότητα να κάνουν τέτοιες δηλώσεις; Και να είχαν είναι σωστό να τις κάνουν; Οι θρησκευτικοί σε ένα κράτος μέλος της Ε.Ε. πως γίνεται και συμπεριφέρονται ως κρατικοί παράγοντες; Πως γίνεται να κάνουν τέτοιες δηλώσεις που δεν συνδράμουν με την παγκόσμια ειρήνη και τις διμερείς σχέσεις; Η Ελλάδα είναι μια χώρα της Ε.Ε. ή είναι μια χώρα των παπάδων; Άρα λοιπόν ζούμε σε μια χώρα όπου οι παπάδες έχουν τον λόγο. Υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση;

Δεν είναι παράδοξο το ότι ένας ανθυποπρακτορίσκος της Τουρκίας βάλλει κατά της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αν συνέβαινε το αντίθετο, τότε θα ήταν πραγματικά ένα γεγονός που θα σήκωνε ανάλυση. Μάλλον, ο αρθρογράφος της τουρκόγλωσσης εφημερίδας δεν έχει κατανοήσει ότι στην Ελλάδα η θρησκεία δεν κυβερνά. Η Ελλάδα δεν είναι κράτος που λειτουργεί με εντολές του Ευαγγελίου (καλώς ή κακώς, αυτό είναι ένα άλλο θέμα). Αντίθετα, η εντονότατη παρέμβαση του Ισλάμ στην Τουρκία, επηρεάζει την κοινωνία και επιβάλει από τρόπους σκέψης έως κα τρόπους ένδυσης. Κανένας θρησκευτικός λειτουργός στην Ελλάδα δεν μιλά ως πολιτικός, ούτε οι παρεμβάσεις του επηρεάζουν την πολιτική της χώρας. Αντίθετα, έχουμε παρατηρήσει πλήθος μουλάδων που φανατίζουν (ιδιαίτερα μέσα στην Ευρώπη) και οπλίζουν ανθρώπους με εκρηκτικά, μετατρέποντάς τους σε ανθρώπινε βόμβες. Ποτέ στην ιστορία της Ορθοδοξίας δεν υπήρξαν θρησκευτικοί καμικάζι και ποτέ στην ιστορία του Ελληνισμού δεν υπήρξε οποιαδήποτε πίεση προς την κοινωνία ή κάποια μέλη της για να δολοφονήσουν αλλόθρησκους. Εάν ίσχυε κάτι τέτοιο, δεν θα υπήρχαν σήμερα στην Θράκη μουσουλμάνοι. Κατανοητό; Η βλακεία ή μάλλον η σκοπούμενη επίθεση κατά θρησκευτικού λειτουργού, θα πρέπει να συνοδεύεται από ιστορικά ντοκουμέντα και ανάλογες κοινωνικές συμπεριφορές. Οπότε, ας κοιτάξει ο κ. Τζεγκίζ πρώτα τους ψευτο-μουφτήδες του που σκορπούν το θρησκευτικό μίσος (με πολιτική σκοπιμότητα), ας παρατηρήσει τις συμπεριφορές των μουλάδων κι έπειτα ας προσπαθήσει (αν βρει κάποιο υπαρκτό μέτρο σύγκρισης) να επιτεθεί στους θρησκευτικούς νόμιμους εκπροσώπους της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όσο για τα αυθαίρετα συμπεράσματά του, είναι προφανές πως η λάθος λογική προσέγγιση, οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα.

Παρόλο που η Ελλάδα έχει κάποιους εχέφρονες πολιτικούς που γνωρίζουν ποια είναι τα σωστά βήματα, αυτοί παραμένουν παθητικοί επειδή φοβούνται την αντίδραση της εκκλησίας και τον αφορισμό τους. Είδαμε τι έγινε όταν στο παρελθόν κάποιοι εχέφρονες πολιτικοί τόλμησαν να κάνουν κάποια βήματα. Δεν έμεινε τίποτα που να μην έχουν υποφέρει. Στιγματίστηκε η πολιτική αλλά και η κοινωνική τους ζωή. Δύσκολα ανέκαμψαν αυτοί οι άνθρωποι.

Πώς ακριβώς εννοεί, άραγε, ο «αρθρογράφος» τους «εχέφρονες πολιτικούς»; Μήπως «εχέφρονες» θεωρεί εκείνους που αναφέρουν την Ελληνική μουσουλμανική μειονότητα ως τούρκους; Μήπως εκείνους που είπαν πως οι εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης θα γίνονται στην τουρκική γλώσσα; Μήπως εχέφρονες θεωρούνται εκείνοι που είτε ψάχνουν για πολιτική στήριξη στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, είτε συζητούν για την κυριότητα του Αιγαίου; Αυτούς εννοεί «εχέφρονες πολιτικούς» ο ανθυποπρακτορίσκος αρθρογράφος; Γνωρίζει μήπως τέτοιους «εχέφρονες πολιτικούς» στην Τουρκία; Γνωρίζει ο κ. Τζεγκίζ πως αποκαλούνται αυτού του τύπου οι «εχέφρονες πολιτικοί» στην Τουρκία; Έχει σκεφτεί ο αρθρογράφος της τουρκόγλωσσης εφημερίδας, τι θα συνέβαινε εάν εφαρμοζόταν επακριβώς και ισότιμα το Ελληνικό Σύνταγμα στην Θράκη και δεν «έκλειναν τα μάτια» (πιεζόμενοι άνωθεν») αρμόδιοι δικαστικοί λειτουργοί; Έχει αντιληφθεί, άραγε, ο πολύ καλός προπαγανδιστής της Άγκυρας πως είναι τόσο μεγάλο το πλήθος των αστικών, διοικητικών και ποινικών παραβάσεων, είναι δε τόσο επικίνδυνες οι τοποθετήσεις τουρκοφρόνων ανθυποπρακτορίσκων (μεταξύ τους συμπεριλαμβάνεται και ο ίδιος), που εάν είχαν την άνεση οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, αυτή τη στιγμή είτε θα είχαν φυλακισθεί για προτροπή σε έκνομες ενέργειες και διασάλευση της εσωτερικής ειρήνης και ασφάλειας, είτε θα είχαν διωχθεί ως ανεπιθύμητοι από την χώρα; Αυτοί είναι οι «εχέφρονες πολιτικοί» που παραβίασαν την ισονομία και την ισοπολιτεία εις βάρος νομιμοφρόνων πολιτών (χριστιανών και μουσουλμάνων) της Θράκης και έχουν συντελέσει στην διόγκωση προβλημάτων που δημιουργούν κείμενα ή «πολιτικές» παρεμβάσεις τουρκοφρόνων; Γιατί ξαφνιάζεται που καταστρέφονται πολιτικά όσοι πολιτικοί της Ελλάδας είναι «εχέφρονες»; Δεν γνωρίζει πως στην Τουρκία θα είχαν φυλακιστεί ή θα είχαν πάθει κάποιο τροχαίο ατύχημα; Και, εάν είναι «εχέφρονες», τότε γιατί ο ίδιος ψηφίζει τον χειρότερο «τούρκο» και όχι τον «εχέφρονα» χριστιανό; Προφανέστατα η λέξη «εχέφρων» αποκτά ιδιαίτερη σπουδαιότητα, αλλά με στρεβλή απόδοση από τον «αρθρογράφο» της τουρκοφυλλάδας, τον οποίο προκαλούμε να φανεί «εχέφρων» ως δημοσιογράφος, αποδεχόμενος το γεγονός (υπογεγραμμένο από την Τουρκία στην Συνθήκη της Λοζάνης), πως η μειονότητα στην Θράκη είναι θρησκευτική και όχι εθνική… Τέλος, μήπως «εχέφρονες πολιτικοί» είναι εκείνοι που κάνουν τα στραβά μάτια και πιέζουν τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους να μην παρέμβουν, για να μην δημιουργηθεί ένταση στα Ελληνοτουρκικά;

Σήμερα η χώρα μας από οικονομικής πλευράς βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού, υπάρχει μια πλήρης αβεβαιότητα όσον αφορά το μέλλον της χώρας και ενώ οι πολίτες ανησυχούν για το μέλλον, οι κρατικοί παράγοντες ζουν ακόμα στον δικό τους κόσμο αγνοώντας την πραγματικότητα. Αντί να ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα της χώρας μας ασχολούνται με εθνικισμό και την αντιτουρκική πολιτική. Αποσκοπούν ακόμα να διαμορφώσουν το μέλλον της χώρας μέσω της αντιτουρκικής πολιτικής. Δυστυχώς όμως δεν θέλουν να καταλάβουν ότι αυτός ο δρόμος θα τους οδηγήσει σε οδυνηρές συνέπειες.

Προφανώς ο κ. Τζεγκίζ δεν επικοινωνεί ο ίδιος με την πραγματικότητα, αφού δεν μπορεί να δει πως σειρές κυβερνήσεων και επί δεκαετίες, δεν κινήθηκαν κατά της Τουρκίας, δεν αντιστάθηκαν επαρκώς στην τουρκική επιθετική πολιτική και διπλωματία, δεν λειτούργησαν με επάρκεια κατά θέσεων αλλά και συγκεκριμένων πράξεων (πολιτικών ή μη) που εκπορεύθηκαν από την Τουρκία και είχαν ως στόχο τα Ελληνικά συμφέροντα (να θυμηθώ τώρα εκείνον τον αλήστου μνήμης πρωθυπουργό της Τουρκίας –ο οποίος είχε διατελέσει και πρόξενος στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής- που παραδέχθηκε πως η Τουρκία (μέσω της ΜΙΤ) έβαζε φωτιές σε Ελληνικά δάση, προκειμένου να χτυπήσει οικονομικά και πολιτικά την Ελλάδα;

Πόσο καιρός πρέπει να περάσει ακόμα για να καταλάβουν αυτοί που κυβερνούν τη χώρα ότι αυτός ο δρόμος δεν είναι ο σωστός δρόμος; Πόσο ακόμα θα αντισταθεί «το άφαντο χέρι» αυτού το κράτους για να καταλάβει πως η σωτηρία, η ειρήνη και το όμορφο μέλλον περνά από την φιλία με την Τουρκία; Πότε θα τελειώσει αυτή η έχθρα απέναντι στους Τούρκους και η αρρώστια που είναι να αντιμετωπίζει ως εθνική απειλή την μειονότητα μας;

Εθνική απειλή δεν είναι καμία μειονότητα. Εθνική απειλή προδιαγράφεται όταν μία μειονότητα (θρησκευτική και όχι εθνική όπως την θέλει ο κ. Τζεγκίζ και οι λοιποί ευρισκόμενοι στο Pay roll του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, όπως είναι η περίπτωση των Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης) αρχίζει να κινείται εκτός των νόμων και του Συντάγματος που ορίζει την λειτουργία, τους κανόνες, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών. Όταν, λοιπόν, μία μειονότητα θέλει να κινείται πέρα από τα όσα οι νόμοι ορίζουν για το σύνολο των πολιτών, τότε αρχίζει μόνη της να προδιαγράφει μία πορεία η οποία την καθιστά επικίνδυνη, όχι για το κράτος, αλλά για τον ίδιο της τον εαυτό.

Μια μέρα σίγουρα θα επιλυθούν όλα τα προβλήματα μας και η Τουρκοελληνική φιλία θα φτάσει σε αυτά τα εδάφη, όμως είναι σίγουρο πως αυτό δεν θα γίνει σήμερα ή αύριο. Μακάρι όμως να γίνει κάποια μέρα.

Η φιλία αναπτύσσεται όταν υπάρχει καλή θέληση και από τις δύο πλευρές. Η Τουρκία έχει πολύ δρόμο να διανύσει και πολλά πράγματα να κάνει (όχι στα λόγια), για να αποδείξει το ελάχιστο των (πιθανών) καλών προθέσεών της. Τόσο η Κύπρος, όσο και η Ελληνική Θράκη, αλλά και το Αιγαίο, αποτελούν ζωντανά παραδείγματα της λανθάνουσας αντίληψης που υπάρχει στην Τουρκία περί φιλίας. Οπότε, καλή η ευχή του αρθρογράφου, αλλά καλό θα ήταν να την απευθύνει σε εκείνους που πρωτοστατούν στο να μην υλοποιηθεί αυτή ακριβώς η ευχή…

Πηγή: http://kostasxan.blogspot.gr/2012/07/blog-post_7851.html

OI ΤΡΕΙΣ ΠΡΩTΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 20-22/7/1974

Η μάχη της Κύπρου δόθηκε από ελληνικής πλευράς σε δύο πεδία, διπλωματικό – πολιτικό και στρατιωτικό. Στο παρόν σημείωμα – αφιέρωμα θα ασχοληθούμε μόνο με το «στρατιωτικό πεδίο» και ειδικότερα με την μάχη των τριών πρώτων ημερών από 20.05.30 μέχρι 22.16.00 Ιουλίου, οπότε συμφωνήθηκε η κατάπαυση του πυρός. ! Παρενθετικά υπενθυμίζουμε, ότι στις συνδυασμένες επιχειρήσεις ξηράς – θάλασσας – αέρος η επιδίωξη, του μεν επιτιθεμένου είναι η απόκτηση μιας λωρίδας ξηράς – στενής έστω – που ονομάζουμε, «προγεφύρωμα», του δε αμυνομένου η απόκρουση της αποβάσεως, η εξάλειψη του προγεφυρώματος που όμως πρέπει να γίνει εντός του πρώτου 24ώρου. Πάσα καθιστέρηση του αμυνομένου για την αποκατάσταση του εθνικού εδάφους, πέραν των 24 ωρών θα είναι επιζήμια γι’ αυτόν.

Στην απόβαση της Νορμανδίας 6/6/1944, ο Χίτλερ είχε δεσμεύσει δύο τεθωρακισμένες Μεραρχίες μακράν του πεδίου της μάχης, τις οποίες αποδέσμευσε το απόγευμα της ίδιας ημέρας, αλλά ήταν πλέον αργά. Οι αγώνες αυτού του τύπου, που χαρακτηρίζονται ειδικοί, πρέπει να δίδονται «επί των ακτών και δια τας ακτάς”. Την αρχή αυτή του πολέμου οι βετεράνοι της 10ετίας του 1940, απόφοιτοι ανωτάτων σχολών εσωτερικού και εξωτερικού Έλληνες αξιωματικοί, επιτελείς και διοικητές, ενστερνίζονταν πλήρως. Ο σχεδιασμός για την απόκρουση μιας πιθανής τουρκικής εισβολής ξεκίνησε το καλοκαίρι 1964 μετά τα γεγονότα της Τυλληρίας και την εγκατάσταση στην Κύπρο της ελληνικής Μεραρχίας.

Το σύνολον των ακτών της Κύπρου – όσες προσφέρονταν – θα αποτελέσουν στα σχέδια πιθανούς αιγιαλούς αποβάσεως, με βαρύτητα βεβαίως τις βόρειες ακτές (Κυρήνεια). Αρχής γενομένης το καλοκαίρι 1965, τα «weekend» και τα «holidays» για τον ελληνικό στρατό (Ελλαδικό και Κυπριακό) θα ήταν άγνωστα. Κάθε εβδομάδα, από Παρασκευή μέχρι Δευτέρα, τα στρατεύματα βρίσκονταν εκτός στρατοπέδου και συγχρόνως πραγματοποιείτο τοπική επιστράτευση. Δοκιμάζονταν τα Σχέδια, τα οποία έφεραν διάφορες κωδικές ονομασίες υπό την Γενική Διεύθυνση πάντοτε της ΑΣΔΑΚ.

Έτσι έκαστος βαθμοφόρος, κάθε στρατιώτης, γνώριζε με «κλειστά μάτια» που θα κατευθυνθεί τη νύχτα για να αντιμετωπίσει τον Τούρκο εισβολέα, σε πιθανή απόβαση. Κατά την τουρκική εισβολή του 1974 το αμυντικό σύστημα της Κύπρου, που προετοιμαζόταν 10 χρόνια, λειτούργησε μεν αλλά μόνο μερικώς. Η μερική έστω λειτουργία σημειώθηκε χάρις στην πρωτοβουλία των εγγύς του προγεφυρώματος και τουρκικών θυλάκων ευρισκομένων ελληνικών Μονάδων, χερσαίων και ναυτικών (δύο τορπιλάκατοι).

Ως ακτή αποβάσεως των τουρκικών δυνάμεων είχε επιλεγεί η περιοχή Πεντεμίλι δυτικά της Κυρήνειας. Η απόβαση ξεκίνησε την 05.30 ώρα της 20/7/1974 ενώ από τις 05.15 ώρας η τουρκική αεροπορία άρχισε να βομβαρδίζει στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους στην περιοχή Κυρήνειας – Λευκωσίας με ταυτόχρονη μεταφορά καταδρομέων με ελικόπτερα στη περιοχή Αγύρτας και ρίψη αλεξιπτωτιστών στον θύλακα Λευκωσίας (Γκιόνελι).

Εναντίον της τουρκικής αρμάδας έπλευσαν «πάση δυνάμει» οι δύο τορπιλάκατοι Τ/Α3 και Τ/Α4 για να βρεθούν σε απόσταση βεληνεκούς των πυροβόλων τους ώστε να προσβάλουν επιτυχώς την τουρκική νηοπομπή. Δυστυχώς οι τορπιλάκατοι προσεβλήθησαν από την τουρκική αεροπορία και ολόκληρα το πλήρωμα της Τ/Α3 με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Ε. Τσομάκη έπεφτε ηρωικώς μαχόμενο υπέρ πίστεως και πατρίδος, τιμώντας την ιστορία και την δόξα του πολεμικού μας ναυτικού.

Την 1η ημέρα η αποβατική επιχείρηση των Τούρκων ήταν βραδείας εξελίξεως λόγω προβλημάτων και συγχύσεως που δημιουργήθηκαν εντός του προγεφυρώματος όπου αποβιβάστηκε ανενόχλητα δύναμη ενός ΣΑΤ (Συγκρότημα Αποβατικού Τάγματος), Η απόβαση (αποβίβαση) του 50ού τουρκικού Συντάγματος πεζικού με Τ/Θ και μιας Μοίρας Πυροβολικού, ολοκληρώθηκε την 22.1600 Ιουλίου ενώ δια των ελικοπτέρων είχε αποβιβασθεί στον θύλακα Λευκωσίας – Αγύρτας δύναμη δύο Ταξιαρχιών περιλαμβανομένων και αλεξιπτωτιστών Σύνολον 9 ΤΠ, μία ΕΜΑ και 1-2 ΜΠ (Ι. Μπίτος – από την Πράσινη Γραμμή στους δύο Αττίλες σελ. 245 -περ. Πόλεμος και Ιστορία Ιούνιος 2008 σελ. 28-35).

Ενεργώντος σύμφωνα με το δόγμα «αγώνας επί των ακτών για τις ακτές» ο αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης διοικητής του 251 ΤΠ Κυρήνειας ενεργεί αντεπίθεση και κατορθώνει να περισφίξει το προγεφύρωμα σε μια ζώνη πλάτους 350 και μήκους 1000 μέτρων. Κατά τη νύκτα της 20/21 (02.30 της 21ης Ιουλίου) δύναμη πέντε Λόχων από διάφορες Μονάδες προσβάλλει επίσης τις εχθρικές θέσεις. Και οι δύο ενέργειες μη υποστηριχθείσες από πυροβολικό και μη ενισχυθείσες με νωπές δυνάμεις, δεν οδήγησαν στην επίτευξη του στόχου παρά την τόλμη και γενναιότητα που επέδειξαν οι Έλληνες μαχητές. Ο Κουρούπης, μαχόμενος το επόμενο διήμερο εντός της Κυρήνειας παύει να δίνει σημεία ζωής και έκτοτε η τύχη του αγνοείται. Επίσης την ίδια νύχτα 20/21 Ιουλίου οι τρεις Μοίρες Καταδρομών 31, 32, 33 και αργότερα η επιστρατευόμενη 34η επιτίθενται κατά της αμυντικής τοποθεσίας διαβάσεως Μπογαζίου όπου οι καταδρομείς αγωνίζονται με άφθαστη ανδρεία και αυταπάρνηση και ο διοικητής της 33 ΜΚ ταγματάρχης Γ. Κατσάνης πέφτει ηρωικά μαχόμενος στο ύψωμα Πετρομούθια Πενταδάκτυλου. Ο αντισυνταγματάρχης Γ. Μπούτας επικεφαλής της Μονάδος του (286 ΜΤΠ) κινούμενος προς την περιοχή του Προγεφυρώματος τραυματίζεται θανάσιμα.

Το αρματαγωγό «Λέσβος» με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Ε. Χανδρηνό που μετέφερε από Λεμεσσό απολυόμενους της ΕΛΔΥΚ «κρατάει» έξω από την Πάφο και προσβάλλει με τα πυροβόλα του τον τουρκικό θύλακα στην πόλη. Η ενέργεια αυτή του «Λέσβος» δημιουργεί σύγχυση στην τουρκική αεροπορία η οποία βυθίζει το δικό τους αντιτορπιλικό «Κοτζάτεπε». Σ’ αυτό το τριήμερο και συγκεκριμένα την 20η και την νύκτα 20/21 Ιουλίου εκδηλώνεται επίθεση της ΕΛΔΥΚ μετά Μονάδων της Ε/Φ εναντίον του θύλακα «Γκιάνελι», η οποία παρά την ορμητικότητα που είχε, δεν κατέληξε σε επιθυμητό αποτέλεσμα λόγω υπερτέρων τουρκικών δυνάμεων που είχαν αποβιβαστεί και της οχυρώσεως της περιμέτρου που είχε οργανωθεί από τον καιρό της «ειρήνης».

Στην μάχη του Γκιόνελι που εξελίχθηκε σε τιτανομαχία έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι ο υπολοχαγός Σ. Τσιώνος και πέντε οπλίτες ενώ αγνοείται η τύχη τριών στρατιωτών της ΕΛΔΥΚ. Η τιτανομαχία της ΕΛΔΥΚ θα επαναληφθεί την 14η Αυγούστου σε αγώνα εκ του «συστάδην» για την υπεράσπιση του ελληνικού Στρατοπέδου. Επέμβαση από το «εθνικό κέντρο» (Ελλάδα) σ’ αυτό το κρίσιμο τριήμερο εκδηλώθηκε δια της αποστολής με 15 Α/Φ νορντάτλας της Α’ Μοίρας Καταδρομών, την νύχτα της 21/22 Ιουλίου η οποία, παρά τις απώλειες 28 ανδρών + 4 πλήρωμα από την κατάρριψη ενός αεροσκάφους, διεξήγαγε ένα υπέροχο αγώνα που είχε ως αποτέλεσμα η Λευκωσία να διατηρήσει την ελευθερία της. Οι απώλειες του εξ Ελλάδος στρατιωτικού προσωπικού (Ι. Μπίτος σελ. 369-374) ανέρχονται σε 14 αξιωματικούς και 76 οπλίτες πεσόντες και σε 9 αξιωματικούς και 80 οπλίτες αγνοούμενους.

Από την σύντομη εξιστόρηση των γεγονότων του τριημέρου 20/22 -7-1974 προκύπτει ότι οι ευρεθέντες στην πρώτη γραμμή του μετώπου Έλληνες (ελλαδίτες – ελληνοκύπριοι) αξιωματικοί και οπλίτες εξεπλήρωσαν πλήρως το καθήκον τους προς την πατρίδα, αγωνισθέντες κάτω από αντίξοες συνθήκες, αυταπάρνηση και ηρωισμό εναντίον εχθρού που υπερτερούσε συντριπτικά σε προσωπικό, μέσα και οπλικά συστήματα και είναι παρήγορο το γεγονός ότι η πολιτεία, έστω αργά, αποφάσισε να τιμήσει τους αγώνες και θυσίες των τέκνων της που έπεσαν για την ελευθερία του σμαραγδένιου νησιού το οποίο, παρά τις κατά καιρούς επιβουλές, διατήρησε και διατηρεί επί τρεις χιλιετίες την ελληνικότητά του.

Πηγή:http://ellas2.wordpress.com/2009/07/15/oi-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%80%CF%81%CF%89t%CE%B5%CF%83-%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B7%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81/